Prof. J. Huber legt uit waarom onderzoek na het overlijden belangrijk is. Dit is bedoeld om oorzaken van het overlijden uit te sluiten, zoals een stofwisselingsziekte, een infectie of een hartaandoening etc..

Pas als er niets is gevonden, en onderzoek na het overlijden heeft plaatsgevonden, wordt het 'Sudden Infant Death' (SIDS) genoemd.

Sonja Barend vraag aan ouders wat er met hun baby is gebeurd. Bij deze ouders overleed hun baby in de kinderopvang. Ze  vertellen hoe geprobeerd is te reanimeren en dat ze in het ziekenhuis in Amsterdam goed zijn opgevangen.

De moeder had het kort daarvoor nog met een vriendin gesproken. "Onze kinderen zijn 6 maanden oud, wiegendood komt voor bij kinderen van 3-4 maanden. Dus wij hebben ze binnen", dachten zij en haar vriendin. Maar het liep helemaal anders.

De zekerheden die je dacht te hebben, ben je kwijt alsje kind zomaar overlijdt. Voordat dit gebeurde, had ze het gevoel alles in de hand en  controle over situaties te hebben. Na het plotselinge verlies van haar zoon, was dat gevoel weg. Je beseft opeens je kwetsbaarheid en je kan onzeker worden.

De kinderen gaan de moeder helpen bij haar verdriet, dat realiseert deze moeder zich. Ze uit haar gevoel en voelt zich daarover schuldig.

De moeder vertelt heel openharig, dat het beeld van haar zoon op de laatste dag, de dag dat hij is overleden, het meest vooraan in haar herinnering zit. Ze vertelt haar kinderen over Ernst en doet dit om de herinneringen levend te houden. Zelf ondervindt ze daar geen genoegen van. Ze doet het voor de kinderen.

De familie herdenkt de sterfdag van Ernst en viert zijn geboorte.   Dit zijn twee belangrijke dagen. In dit gezin vullen ze dagen in, samen met de andere kinderen. Ze maken tijd vrij om met elkaar iets te doen. Om samen hun zoon (en broertje) eer aan te doen, te herdenken. Deze ouders doen het zo, andere ouders zulllen dit weer op een andere manier doen. Mensen rouwen en herdenken hun kind op verschillende manieren.

Vader ziet de vogel als een mooi symbool voor zijn kind dat is overleden.

Moeder vertelt dat ze kort na het verlies liefst meteen een volgende baby wilde. Die gedachte veranderde een beetje in de tijd. Maar toen de ouders samen weer wat verder waren, is ze is snel zwanger geworden. Hiermee zijn beide ouders heel gelukkig.

De moeder gaat vaak naar het babykamertje van Janneke, 's avonds als het rustig is in huis. Ze kan dan in haar tempo, wanneer zij het wil, rustig nadenken en wat kleertjes of anders spulletje van Janneke opruimen. Hier is "het eigen tempo" van rouwverwerking en het intieme mooi in beeld gebracht. 

Deze vader vertelt hoe hij kan blijven kijken naar kleine kinderen. En naar hun ouders. Deze vader heeft geen volgend kind op het moment dat hij deze film maakt. Het gemis brengt hij prachtig in beeld.

Vader vertelt dat hij bij het openen van de slaapkamer de vrolijke begroeting van zijn zoon meteen miste, wat anders was dan gewoonlijk. Hij kan geen woorden vinden voor het gevoel dat hem overmande toen hij zijn zoon aantrof, overleden, terwijl hij hem wakker en levendig in bed had gelegd de avond daarvoor.

Het meest ultieme geluk veranderde in een seconde in het grootst denkbare verdriet.

Vader kijkt terug naar een filmpje waarin zijn zoon in bad wordt gedaan. "Wat een mannetje".

Vader kan niet geloven dat er geen oorzaak is voor het overlijden van zijn kind. Op het moment dat deze film is gemaakt, is er geen verklaring gevonden voor het overlijden van Sven.

Bij de 15 kinderen die anno 2014 jaarlijks ongeveer overlijden, gebeurt dit ook niet. Wel weten we steeds meer; er overleden in 1986 bijna 200 kinderen per jaar, nu 15. Dit komt door preventie en goede samenwerking tussen beroepsgroepen.

Vader vertelt dat het meenemen van Sven naar de begrafenis een van de moeilijkste momenten was. De ouders hebben dit samen gedaan.

De meeste ouders gaan samen het pad van verdriet en verwerking op. Soms lukt dat niet en deze vader vertelt hoe hij alleen verder ging.

Er was niets aan de hand met Judith, ze was heel gezond.

Marga haalt Judith uit bed, en vindt haar onder het dekbed. Ze signaleertop dat moment al dat dit niet goed is. Maar iets in haar wil dat niet geloven en ze stelt onbewust het moment van de waarheid even uit. Ze gaat de gordijnen eerst nog open doen. Maar daarna is het onvermijdelijke bewaarheid. Judith leeft niet meer.

Ouders kunnen heel verschillende keuzen maken na het verlies van hun kind. Marga besluit meteen weer full-time te gaan werken. Weer andere ouders kunnen dat niet of willen dat niet. Je kunt niet zeggen dat iets "fout" of "goed" is. Bij de ene ouder past bepaald gedrag wel en bij de andere ouder niet.  Dit zegt iets over hoe verschillend mensen zijn. Als we daar respect voor hebben, ontstaat er meer begrip tussen mensen.

Marga heeft een dagboek gemaakt, voor haar overleden dochter, Judith.

Hollands welvaren, gezonde meid! De jongens gingen rouwdouwen op bed; kleine Silke "deed mee".

Saampjes de baby uit bed halen. Vader vindt Silke, zijn levenloze kindje. De wereld staat op zijn kop.

De paniek, het ongeloof, de radeloosheid

Vader beseft vrijwel meteen dat het niet meer goed komt, moeder beleeft dit anders houdt nog even hoop. Hier zie je al goed dat ouders heel verschillend kunnen reageren, al van het allereerste begin.

Het personeel vertelt de ouders: we kunnen niets meer doen. Je hoop, je laatste strohalm, moet je loslaten. Je baby leeft niet meer.

Het ongeloof, "dit kan niet".

We namen de kinderen mee omdat het nog een van de weinige momenten was dat we nog met z'n vijven bij elkaar konden zijn.

Silke wordt begraven op het eiland waar Maamke, de moeder, is geboren.

De familie staat het gezin terzijde bij de begrafenis. Die zon die doorbrak leek een teken...dat ze er echt bij was. Het was echt bizar.

Weer zwanger en de baby die is overleden wordt meegeteld; 4 kinderen! Deze vader verteld dat de wereld anders is geworden. Het gezin is nooit meer compleet. De zwangerschap van Maamke brengt nieuw leven en deze vader kijkt uit naar deze verandering en de nieuwe baby is oh, zo welkom. Maamke voelt de leegte en het gemis. Het gezin zal nooit meer compleet zijn. Maar de zwangerschap brengt ook weer blijdschap.

Deze vader verteld dat de wereld anders is geworden. Het gezin is nooit meer compleet. De zwangerschap van Maamke brengt nieuw leven en deze vader kijkt uit naar deze verandering en de nieuwe baby is oh, zo welkom.

Maamke voelt de leegte en het gemis. Het gezin zal nooit meer compleet zijn. Maar de zwangerschap brengt ook weer blijdschap.

Silke mag niet vergeten worden. We sturen nog een keer een ballonnetje naar haar toe.

Voor seriousrequest zamelt het gezin geld in, tot het noodlot toeslaat. Hun 2e zoon overlijdt plotseling en onverwacht.

Giel Beelen kent verdriet en vangt beide ouders goed op.  Hij uit zijn verbazing over de kracht van dit ouderpaar!

Giel Beelen vertelt empatisch over het bijna onmogelijke wat Erwin en Ester doen, na het verlies van hun zoon.

Moeder vertelt dat de Wessel-week een begrip is in haar gezin. De geboorte- en sterfdatum van haar zoon, vallen in één week. Dat is een heel bijzondere week en dat noemen zij en haar man: "de Wessel-week". 

Angst dat het weer gebeurt bij een volgend kind is groot bij ouders. Nu we meer kennis hebben over preventie, is die kans veel kleiner geworden. Dat dat kan een hulpverlener wel zeggen maar ouders voelen de angst voor nieuw verlies zeer intens en zoeken steun. En die steun kan bij de komst van een volgend kind ook worden geboden. Hierbij werken de kinderarts, huisarts,  jeugdarts en -verpleegkundige samen. Om ouders te steunen. Zij kunnen gebruik maken van het programma "Zorg voor een volgend kind".

De ouders gaven de laatste eer aan hun zoon en gingen terug naar het land waar hij was overleden. De moeder ontdekte dat er een stukje ontbrak in haar beleving; ze had geen afscheid kunnen nemen want haar zoon moest in het land blijven waar ze op bezoek waren.

Anderhalf jaar later zocht ze hulp en met hulp was ze in staat om de cirkel van verdriet te sluiten.

Wessel overleed in het buitenland en moest daar verblijven voor nader onderzoek. Afscheid nemen ontbrak en juist dat was zo ontzettend moeilijk. Moeder moest maar aannemen dat haar zoon was overleden en dat het echt was gebeurd. 

De moeder houdt een pleidooi om onderzoek na het overlijden van de baby te laten doen.

De moeder vindt haar zoon Wessel, overleden in bed. Het was de tweede dag van een vakantie. Ze zouden met vrienden hun geluk gaan vieren. Het liep allemaal zo anders.

Jos Brink en Ben bespreken de vader-zoon band; gevoelens van gemis blijven terwijl er tegelijkertijd ook sprake is van geluk.

Wat  de ouders deden bij de komst van een volgend kind. De vader vertelt hoe het deelnemen aan een landelijke dag van de Vereniging Ouders van een Wiegendoodkind hem verging. Hij ondervond steun.

De vader vertelt hoe het deelnemen aan een landelijke dag van de Verenging Ouders van een Wiegendoodkind is verlopen.

Een gevoel van verbijstering en woede ervaart deze vader na het verlies. "Hij was niet aan de beurt", merkte vader's vader op.

De vader vertelt dat zijn vrouw Joris heeft gevonden. Toen zijn vrouw hem vervolgens riep hoorde hij meteen dat er iets helemaal fout was.

In het filmfragment noemt de vader een aantal risicofactoren waar jonge ouders rekening mee kunnen houden.

De moeder was voor het Serious Request, dat in 2012 in Enschede werd gehouden, heel actief bezig met haar verloskundige om geld in te zamelen voor het Rode Kruis en kinderen die overlijden.

Zij en haar man maken het onvoorstelbare mee; ze verliezen hun zoon. Moeder maakt haar opdracht af en brengt het verzamelde geld samen met haar man en de verloskundige naar het Glazen Huis. Ze hebben de steun van de dj's positief ervaren.