Nader onderzoek
Obductie, sectie, onderzoek
Onderzoek na het overlijden wordt ook wel postmortaal onderzoek of sectie genoemd. Ouders willen meestal weten of er een verklaring is voor het plotselinge overlijden van hun baby. In 10 tot 20% van de kinderen wordt een aandoening gevonden, bijvoorbeeld een hartafwijking of een metabole stoornis. Als die is aangetoond, heet het geen wiegendood meer. Het is belangrijk dat de kinderarts of huisarts de uitkomsten van het postmortale onderzoek met de ouders bespreekt. Liefst zo snel mogelijk de eerste bevindingen. Later de latere bevindingen uit de kweken en organen. Wanneer ouders iets niet duidelijk is, doen ze er goed aan om opnieuw de arts te raadplegen en de vraag voor te leggen. Vaak wordt er wel iets gevonden, bijvoorbeeld een bovenste luchtweginfectie, maar dat is meestal niet voldoende om het overlijden te verklaren. Het laten doen van een obductie of sectie kan sommige ouders helpen bij de verwerking van het verlies. Ook kan het uitsluiten van erfelijke aandoeningen belangrijk zijn bij de wens voor volgende kinderen. Het doen van een obductie of sectie is niet verplicht in Nederland, maar wordt wel aangeraden. Het valt niet altijd binnen de verzekering van ouders. Daarom is het belangrijk er vooraf goed met de kinderarts over te praten.
- Doelgroep: Ouders
- Kernthema: Nader onderzoek
- Hoofdthema: Obductie, sectie, onderzoek
- Afkomstig van film: Uitzending met Catherine Keyl
Prof. J. Huber legt uit waarom onderzoek na het overlijden belangrijk is. Dit is bedoeld om oorzaken van het overlijden uit te sluiten, zoals een stofwisselingsziekte, een infectie of een hartaandoening etc..
Pas als er niets is gevonden, en onderzoek na het overlijden heeft plaatsgevonden, wordt het 'Sudden Infant Death' (SIDS) genoemd.
- Doelgroep: Onderzoek / wetenschap
- Kernthema: Nader onderzoek
- Hoofdthema: Obductie, sectie, onderzoek
- Afkomstig van film: Beeld van een kind
Ouders van een wiegendoodkind gaan op zoek naar een verklaring voor het overlijden Het feit dat een ouder op dat moment, na het verlies niets weet, geeft een onbevredigend gevoel. In Nederland leren we van jongs af aan al denken dat iets een oorzaak en een gevolg heeft. Het is daarom des te moeilijker om te verwerken omdat er wel een "gevolg" is, namelijk je baby is plotseling overleden, maar geen "oorzaak".
Op een moment dat wel een oorzaak wordt gevonden, bijvoorbeeld een hartaandoening, noemt men het ook geen wiegendood meer. Maar nog steeds wordt niet bij alle kinderen een verklaring voor het overlijden gevonden. Meestal zijn het verschillende factoren, die bij dit kind, op dit moment, onder deze omstandigheden, hebben geleid tot overlijden. Dat is heel moeilijk te bevatten, niet alleen voor ouders, maar voor iedereen.